Λίγες λέξεις μόνο: ειδικά στο live φαίνεται η διαφορά του Third από τα δύο προηγούμενα άλμπουμ, πράγμα που αν δε συνέβαινε θα ήταν απλά αφύσικο, αν σκεφτεί κανείς τα 10 χρόνια που έχουν μεσολαβήσει. Αυτό που μου θύμισε περισσότερο τα παλιά ήταν το Machine Gun, πράγμα που δικαιολογεί και την εμμονή όλου του κόσμου με το κομμάτι αυτό.
Η Beth είναι η απόλυτη less is more περφόρμερ, δε χρειάζεται τίποτε άλλο από τη φωνή της και τη μουσική, κανέναν δεν ενδιαφέρει που δεν είναι fashion icon, που δεν έχει σκηνική παρουσία (αν και υπό μία έννοια έχει), που δεν έχει ιδιαίτερη αλληλεπίδραση με το κοινό και που δεν παίζει γενικά το όλο παιχνίδι της frontwoman.
Τριγύρω είχε μεγάλο κόσμο – δεν ξέρω στους όρθιους τι γινόταν βέβαια – πράγμα λογικό αφού οι 25αρηδες του 98, τώρα είναι 35. Setlist δε σημείωσα, σίγουρη ότι θα το βρω στο internet, πράγμα που δεν έχει συμβεί ακόμη. Πάντως έπαιξαν περίπου μιάμιση ώρα, μας είπαν από πριν ότι θα κάνουν encore (thank you), έπαιξαν κυρίως από third και dummy και λιγότερο από portishead. Ο Geoff μας άφησε άφωνους μία-δύο φορές και το όλο στήσιμο, φώτα, προβολές κτλ ήταν πανέμορφο.
Εντονότερη ανάμνηση: η ανατριχίλα στο Roads και το 2λεπτο χειροκρότημα που ακολούθησε το κλείσιμό του.
working title 
0 Σχόλια to “Portishead Manchester Apollo 09/04/08”